Μενού

1583

Κτίστηκαν οι ενετικοί στρατώνες, οι οποίοι ονομαζόταν στρατώνες Αγίου Γεωργίου.

1586

Ολοκληρώθηκε το κτίσιμο στο οικοδόμημα. Αποτελούνταν από 150 δωμάτια και μπορούσε να φιλοξενήσει 700 στρατιώτες.

1669

Το Σεπτέμβριο μετά από 24 χρόνια πολιορκίας η CANDIA, όπως λεγόταν από τους ενετούς το Ηράκλειο, αλώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι το ονόμασαν Χάνδακα. Οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν και αυτοί το κτίριο για στρατώνες τους οποίους έλεγαν «Κισλάδες». Όπου κισλάς στα τούρκικα, σημαίνει στρατώνας.

1856

Το κτίριο καταστρέφεται από μεγάλο σεισμό, όπως και πολλά άλλα κτίρια στην πόλη. Η ανοικοδόμηση του κτιρίου, ανατίθεται στον ηπειρώτη αρχιτέκτονα, Αθανάσιο Μούση, ο οποίος επιμελήθηκε και την ανέγερση του Αγίου Μηνά και του Αγίου Τίτου, ο οποίος τότε λεγόταν Βεζίρ Τζαμί. Τότε στην κεντρική είσοδο του κτιρίου τοποθετήθηκε το καλλιμάρμαρο αναγεννησιακό θύρωμα που βρισκόταν στο χώρο του σημερινού Αρχαιολογικού Μουσείου. Το θύρωμα αυτό είχε δωρίσει στο καθολικό ξωκλήσι του Αγίου Φραγκίσκου ο Πάπας Αλέξανδρος ο Ε΄, ο οποίος καταγόταν από το Μεραμπέλλο Λασιθίου. Οι στρατώνες στέγαζαν πέρα από τα καταλύματα των στρατιωτών (τάγματα Γενίτσαρων), αποθήκες πυρομαχικών, στάβλους, σιταποθήκες και διάφορες άλλες αποθήκες. Υπήρχαν υπόγεια κρατητήρια και  γραφεία, όπως και το γραφείο του Τούρκου Διοικητή, διαμερίσμα Τούρκων αξιωματικών κ.λ.π.

1896

Κατά την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας οι στρατώνες φιλοξένησαν για μικρό διάστημα τα Αγγλικά στρατεύματα. Στη συνέχεια λειτούργησε το Γυμνάσιο Ηρακλείου.

1920

Το οικοδόμημα διαιρέθηκε σε τρία μέρη με σχέδια του αρχιτέκτονα Δημητρίου Κυριακού. Ανάμεσα δημιουργήθηκαν υπαίθριες διαβάσεις.

1921

Στεγάστηκε το 2o Γυμνάσιο Ηρακλείου.

1922 

Στεγάστηκαν προσωρινά πρόσφυγες από την καταστροφή της Σμύρνης. Η Λ. Δικαιοσύνης επί ενετοκρατίας ονομαζόταν Πεδίον του Άρεως, στην τουρκική κατοχή όπως είπαμε Κισλάδες, μετέπειτα Κουντουριώτου και από το 1929 έως 1959 Βασιλέως  Κωνσταντίνου. Απέναντι από την πρώην Νομαρχία επί της  Δικαιοσύνης υπήρχε δεξαμενή για τις ανάγκες  του στρατώνα, η οποία λόγω των τεραστίων διαστάσεών της για την εποχή (76,70 μ.  μήκος και 24,50 πλάτος) χαρακτηριζόταν «θάλασσα». Το νερό έφθανε από την πηγή της Αγίας Ειρήνης μέσω των Τριών Καμαρών. Στο τέλος του τρίτου κτιρίου (σημερινό Ειρηνοδικείο) υπήρχε ένα ικρίωμα (αγχόνη), η λεγόμενη FORCA, από την εποχή των Ενετών και η πλατεία εκεί ονομαζόταν PIAZZA DELLA FORCA. Τον χώρο διατήρησαν και οι Τούρκοι, προς παραδειγματισμό των πολιτών.

1899 

Το Μέγαρο χαρακτηρίσθηκε ως Δικαστικό, λειτούργησε όμως αργότερα μέχρι την ολοκλήρωση της μετασκευής του κτιρίου.

1945

Μετά την απελευθέρωση λειτούργησε πάλι ως Δικαστικό Μέγαρο και διεξήχθησαν οι δίκες των δοσιλόγων όπου διαδραματίσθηκαν στιγμές φρίκης αφού κάποιος από αυτούς σφαγιάσθηκε από πολίτη – θύμα της κατοχής στο χώρο του σημερινού Α΄ Τριμελούς. Συγκεκριμένα ο Γιώργης Βρέντζος γνωστός ως Τηγανίτης έσφαξε τον προδότη Μαγιάση, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το θάνατο του αδελφού του  και πολλών άλλων Ανωγειανών και Μεσαριτών.